GALERIA WARSZAWA WSCHODNIA

Michał Szlaga i Tomasz Kopcewicz

Michał Szlaga i Tomasz Kopcewicz - niewątpliwie posługujący się odmiennym językiem wypowiedzi artystycznej - znajomi lub znajomi znajomych znad morza, których obecnie różni faktyczny dystans do samego morza. Jednakże to co ich łączy to konsekwencja w śledzeniu wszelakich przemian, zarówno tych codziennych jak i tych bardziej nadzwyczajnych. To również prawdziwa kontemplacyjna, prawie że romantyczna fascynacja pejzażem – naturą, która uspokaja, koi i karmi, ale też zagraża i poddaje w wątpliwość zastany stan rzeczy. 

Szlaga i Kopcewicz w 2014 roku postanawiają ruszyć w morze. We wrześniu spędzili miesiąc na pierwszym wspólnym rejsie wzdłuż morskich granic Europy i Północnej Afryki. Podróżowali niewielkim zaprzyjaźnionym jachtem Sputnik II, zaś samą podróż potraktowali jako pretekst do plenerowej pracy z morzem. Efekt podróży zaprezentowali w kwietniu 2015 roku w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Wystawie towarzyszyła książka łącząca prace obydwu artystów, zaprojektowana przez Olgę Łebkowską /Łacną/.W kolejnych latach mają nadzieję kontynuować swoją artystyczną Odyseję po ciepłych i zimnych morzach Ziemi.

Michał Szlaga, absolwent i wykładowca gdańskiej ASP, autor głośnej wystawy Polska /2017/, kronikarz gdańskiej stoczni, dokumentalista znany z wnikliwych, wręcz brutalnie apokaliptycznych obrazów transformacji nie tylko ustrojowej, ale również przestrzennej gdańskiego portu. Swoje życie artystyczne i prywatne całkowicie związał na ponad dekadę ze stocznią – tam pracował i mieszkał, tam również w czasie całkowicie rzeczywistym, na przestrzeni 14 lat, konsekwentnie dzień za dniem śledził powolne i gwałtowne zmiany, które dla niektórych stały się już tylko zastanym faktem. 

Szlaga, Kaszub z pochodzenia i zamiłowania, swoje pierwsze nastoletnie zdjęcia wykonywał w Domu Kultury w Kartuzach, gdzie również śledził zmiany zachodzące w codzienności, ale te bardziej subtelne, niezwiązane z aż tak dramatyczną ingerencją człowieka. Młody Szlaga nie bał się fotografować upływającego czasu - wschodów i zachodów słońca, wariacji kłębiących się chmur, drzew, jezior i miniaturowych historii fragmentów lasów.

Szlaga to szalenie wprawny obserwator zmian, który cały czas kontynuuje swoją działalność pejzażysty; liryczno epickie rejestrowanie przemian przyrody towarzyszy mu do dziś, równolegle do wszelkich innych narracji. Pejzaż to dla niego nie tylko sztafaż, ale temat który sprawnie porządkuje przedstawioną przez niego rzeczywistość. W 2016 roku do zbiorów paryskiego Centrum Pompidou a w 2017 do zbiorów gdańskiego Muzeum Narodowego, trafły fotografie, diapozytywy, film oraz książka ''Stocznia''. Cały zestaw jest odbiciem lustrzanym wystawy, która została zaprezentowana po raz pierwszy w Berlinie w 2014 roku w ramach Europejskiego Miesiąca Fotografi. 

Tomasz Kopcewicz, abolwent gdańskiej ASP, malarz pochodzący z Kamienia Pomorskiego, w swoich pracach, które zamyka w spójne cykle, stara się panować nad formą. Niezwykle wytrwały w poszukiwaniach i obranych kierunkach. Kopcewicz również przedstawia zmiany, ale w jego przypadku są one wręcz radykalnym zabiegiem formalnym, przedstawiającym jego własne interpretacje i propozycje możliwości alteracji wybranego i wyabstrahowanego przez niego fragmentu rzeczywistości. W swoich malarskich cyklach zwraca uwagę na ciągłość przemian, na stałe poszukiwania czasowych struktur, gdzie odległości pomiędzy kolejnymi formami stają się najbardziej pojemną wyobrażeniowo i znaczeniowo przestrzenią dla widza. W swoich filmach również posługuje się określonym zabiegiem skupienia na danym fragmencie, zatrzymania kadru, zapętlenia narracji, zatrzymania koloru na zimnej, monochromatycznej palecie. Detale te z czasem stają się głównym tematem, a powracający w życiu Kopcewicza temat morza, a co za tym idzie nieskończonych możliwości rozwiązań formalnych staje się osią, porządkującą pewne zdarzenia, niekoniecznie prowadzące do jakiegoś konkretnego celu. 

Prace malarskie Kopcewicza znajdują się międzyinnymi w zbiorach gdańskiego Muzeum Narodowego i toruńskiego Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu.